دو ماه قبل از عروسی مون بود. شکیب به خاطر کارش نمی تونست بیاد
خوزستان. واسه همینم خودم تنهایی باید هماهنگیا رو انجام می دادم.
تالار، فیلمبردار، ارکستر، آرایشگاه، آتلیه، تدارکات پذیرایی، لباس عروس و
خلاصه همه چیزا رو تنهایی هماهنگی شونو انجام دادم.
خونه مونم که پول رهنشو داده بودیم. همه چیز از دو ماه قبل از تاریخ
مورد نظرمون آماده بود.
حالا چیزی به عروسی نمونده بود که خبر آوردن دختر پسر دایی مامانم
ورداشته خودشو دار زده مرده.
مراسمشم میفتاد همون تاریخ عروسی ما.
جوری حالم بد شد که نگو. هیچ کاری هم نمی تونستم بکنم.
اگه می خواستم عقبش بندازم نزدیک ترین زمان می شد دو ماه بعد.
تازه اگه تمام پکیج مد نظرم رو اون موقع می تونستم دوباره هماهنگ کنم.
هیچی دیگه مامانم رفت از داییش و پسر داییش اجازه گرفت و عروسی رو
برگزار کردیم. اونم در حالی که نصف فامیل ما نبودن.
خیلی حالم گرفته شد. خیلی ناراحت شدم. از دختره که این کارو کرده بود
متنفر شدم. و همچنان متنفر بودم تا همین چند روز پیش.
همه می گفتن مرده. نباید از مرده چیزی به دل گرفت ولی من نمی تونستم
حلالش کنم که باعث شده بود بهترین شب زندگیم خلوت باشه.
می گفتم اگه مرگش خودخواسته نبود اصلا اذیت نمی شدم ولی چون خودش
این تصمیمو گرفته بود پس هیچ وقت نمی بخشمش.
پنجشنبه ی گذشته بود که رفتیم سر خاک بابابزرگم. سومین سالروز نبودنش
بود. چند متر اون طرف تر، این دختر دفن شده بود. هر بار سر خاک بابابزرگم
می رفتم می دیدمش و می گفتم بهش که نبخشیدمش.
ولی اون روز بعد مدت ها باباشو دیدم. پسر دایی مامانمو.
بالا سر دخترش وایساده بود و پشت سر هم سیگار می کشید.
نمی دونم قبلش سیگاری بود یا نه ولی اون روز یه ریز سیگار دستش بود.
بعد از گذشت چند ماه، هنوز نمی تونست دخترشو تنها بذاره و بره.
تا جایی که می تونست می موند اونجا و خیره می شد به سنگ سرد قبر
دخترش. دلم براش سوخت. برا پدری که حتما خیلی حسرتا با رفتن دخترش
به دلش موند.
اون لحظه حس کردم دیگه از دختره متنفر نیستم. فقط به خاطر پدرش.
اون موقع تونستم بگم بخشیدمت به خاطر بابات. مردی که رنج کشیده بود.
و اگه بدونه دخترش در عذابه بازم رنج می کشه.
عروسی ,دخترش ,خاطر ,خیلی ,مرده ,تونست منبع
درباره این سایت