احتمالاً یکی از خاصیت های حال و هوای آپوکالیپتیک این روزها این باشه که آدم به این فکر کنه که خب! من که معلوم نیست پام به این دنیا بند باشه یا نه! برم از اون هایی که در حقشون بدی کردم حلالیت بطلبم. اما هر چی فکر میکنی یادت نمیاد به کسی بد کرده باشی. در عوض همه ی اونایی که در حقت بدی کردن میان جلوی چشمت و در بهترین حالت اگه ته دلت هنوز دوسشون داشته باشی، انتظار در تو حلول میکنه. و منتظر میشی اونا یه چیزی بگن. منبع
درباره این سایت