امروز اولین روز از سال 2020 هست .
سالی که قبل تر خیلی دور و رسیدن بهش خیلی سخت به نظرم رسیده بود .
از 2014 گذشتیم . و البته چه گذشتنی . و شش سال پشت سر هم طی شد و الان سال کذایی 2020 از راه رسیده .
بهرحال الان دنیا هنوز سرجاشه، یه چیزهایی و یه کسانی نسبت به قبل فرسنگها دور و دور و دورتر شدند ولی من هنوز هستم، و با اینکه فکر نمی کردم بتونم اما دوام آوردم - به هر صورتی که بود - و زندگی همچنان به هر شکلی ادامه داره .
دنیا توی همه چیزش همینقدر پر از توهم های ماست .
در حقیقت شاید این توهم ما از مسائل اطرافمونه که زندگی رو به شکلی که تصور می کنیم، برای ما به نمایش میذاره . شاید زندگی واقعا چیزی جز تماشای آنچه که رخ میده نیست . بی اینکه بخوایم از چیزی شاد یا غمگین باشیم .
زندگی شاید چیزی از جنس همون هیچ اندر هیچه و ما هم در این میانه، هیچ .
شاید نباید اینقدر قصه های این زندگی رو جدی گرفت .
___________________________________________________________________
هوا زمستونی و بی برکته .
دیروز دومین سالگرد رفتن بی بی بود . هرچند مرگ بی بی برای من اصلا به معنای نبودنش نبوده تابحال .
با خودم فکر می کردم شاید اگر اون سالهایی که در تکاپوی رفتن از ایران بودم، کارم جور شده بود و وقت رفتن بی بی از این دنیا کنارش نبودم، حالا خیلی جای خالی ش رو حس می کردم و درد می کشیدم . اما اون با هم بودن ها تا روزهای آخر، شاید خودش بزرگترین دلیل بوده برای نکشیدن بار حسرت .
گاهی با خودم فکر می کنم بهتر که رفتنم جور نشد . شاید اینطور برای من و روزگار من بهتر بود .
وقتی که ته این زندگی، بر صحیفه ی هستی رقم نخواهد ماند، شاید خیرِ ما واقعا فی ما وقع باشه .
___________________________________________________________________
به نظرم اگر همه ی آدما فقط و فقط این موضوع رو رعایت می کردند که برای حرف خودشون به شدت احترام قائل باشند و نسبت به چیزی که میگن عمیقا متعهد باشند، دیگه هیچوقت اینقدر راحت وعده های سر خرمن و حرفهای نابجا و دروغ و . لقلقه ی زبونشون نمی شد.
چون بطور خودجوش نمی تونستند حرفی رو به زبون بیارن که نتونند کاملا پاش بایستند . چه پای خود اون حرف و چه پای مسوولیتها و عواقبش .
به نظرم اینطوری بخش عظیمی از فساد دنیا از بین می رفت.
و بخش عمده ای از اعتماد آدمها نسبت به هم محفوظ می موند .
___________________________________________________________________
گاهی چقدر بعضی از آدمها بی گفتگو فرشته خو هستند.
مثل همکلاسی مهربان من . که بین تمام چالشهای امروز از راه رسید و کمک موثری شد برای حال بد من .
اینجور آدما حال دنیا رو خوب می کنند . بی توقع مهربان بودن، خصلت خداگونه ست . خدا حفظ کنه تمام بنده هایی که رنگ و بویی از خودش رو دارند .
___________________________________________________________________
تو ساغر عشقی
بال و پر عشقی
یک گوشه ی پیدا نشده توی بهشتی .
تو روح و روانی
آرامشِ جانی
عاشق تر از آنم که بگویم که بدانی .
#آرون_افشار
شاید ,چیزی ,رفتن ,زندگی ,خیلی ,نظرم منبع
درباره این سایت