امروز اولین روز از سال 2020 هست .

سالی که قبل تر خیلی دور و رسیدن بهش خیلی سخت به نظرم رسیده بود . 

از 2014 گذشتیم . و البته چه گذشتنی .  و شش سال پشت سر هم طی شد و الان سال کذایی 2020 از راه رسیده . 

بهرحال الان دنیا هنوز سرجاشه، یه چیزهایی و یه کسانی نسبت به قبل فرسنگها دور و دور و دورتر شدند ولی من هنوز هستم، و با اینکه فکر نمی کردم بتونم اما دوام آوردم - به هر صورتی که بود - و زندگی همچنان به هر شکلی ادامه داره . 

دنیا توی همه چیزش همینقدر پر از توهم های ماست . 

در حقیقت شاید این توهم ما از مسائل اطرافمونه که زندگی رو به شکلی که تصور می کنیم، برای ما به نمایش میذاره . شاید زندگی واقعا چیزی جز تماشای آنچه که رخ میده نیست . بی اینکه بخوایم از چیزی شاد یا غمگین باشیم . 

زندگی شاید چیزی از جنس همون هیچ اندر هیچه و ما هم در این میانه، هیچ . 

شاید نباید اینقدر قصه های این زندگی رو جدی گرفت  . 

___________________________________________________________________

هوا زمستونی و بی برکته . 

دیروز دومین سالگرد رفتن بی بی بود . هرچند مرگ بی بی برای من اصلا به معنای نبودنش نبوده تابحال . 

با خودم فکر می کردم شاید اگر اون سالهایی که در تکاپوی رفتن از ایران بودم، کارم جور شده بود و وقت رفتن بی بی از این دنیا کنارش نبودم، حالا خیلی جای خالی ش رو حس می کردم و درد می کشیدم . اما اون با هم بودن ها تا روزهای آخر، شاید خودش بزرگترین دلیل بوده برای نکشیدن بار حسرت .

گاهی با خودم فکر می کنم بهتر که رفتنم جور نشد . شاید اینطور برای من و روزگار من بهتر بود .

وقتی که ته این زندگی، بر صحیفه ی هستی رقم نخواهد ماند، شاید خیرِ ما واقعا فی ما وقع باشه . 

___________________________________________________________________

به نظرم اگر همه ی آدما فقط و فقط این موضوع رو رعایت می کردند که برای حرف خودشون به شدت احترام قائل باشند و نسبت به چیزی که میگن عمیقا متعهد باشند، دیگه هیچوقت اینقدر راحت وعده های سر خرمن و حرفهای نابجا و دروغ و . لقلقه ی زبونشون نمی شد. 

چون بطور خودجوش نمی تونستند حرفی رو به زبون بیارن که نتونند کاملا پاش بایستند . چه پای خود اون حرف و چه پای مسوولیتها و عواقبش . 

به نظرم اینطوری بخش عظیمی از فساد دنیا از بین می رفت. 

و بخش عمده ای از اعتماد آدمها نسبت به هم محفوظ می موند . 

___________________________________________________________________

گاهی چقدر بعضی از آدمها بی گفتگو فرشته خو هستند. 

مثل همکلاسی مهربان من . که بین تمام چالشهای امروز از راه رسید و کمک موثری شد برای حال بد من . 

اینجور آدما حال دنیا رو خوب می کنند . بی توقع مهربان بودن، خصلت خداگونه ست . خدا حفظ کنه تمام بنده هایی که رنگ و بویی از خودش رو دارند . 

___________________________________________________________________

تو ساغر عشقی

بال و پر عشقی 

یک گوشه ی پیدا نشده توی بهشتی . 

 

تو روح و روانی 

آرامشِ جانی 

عاشق تر از آنم که بگویم که بدانی . 

 

#آرون_افشار

 

شاید ,چیزی ,رفتن ,زندگی ,خیلی ,نظرم منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

اجناس فوق العاده hamyardev اگزیت نیمه ماه مطالب جذاب و خواندنی , مطالب جالب و دیدنی , نقاشی و طرح های هنری زیبا عکس معرفی کالا مستانه [Music] Darkhasti