چند وقت پیش همینطور که داشتم دنبال یه چیزی می گشتم برخورد کردم به وبلاگ و اشعار یکی از شاعران خوبمون .
یه وبلاگ صمیمی و دوست داشتنی .
که بعدها فهمیدم صاحبش از دنیا رفته . همینطوری بی هوا و ناگهانی .
حس غریبیه وقتی به بازمانده های کسی سر می زنی که دیگه توی این دنیا نیست .
مخصوصا بازمانده هایی که حاصل تفکر اونه . دیدگاه اون، نگاه اون به دنیای اطرافش . نوشته هایی با چاشنی غمها ، شادیها و آرزوهاش . حرفهای نگفته ی به قالب شعر و قصه در اومده و .
مثل پیج اینستاگرام زنده یاد افشین یداللهیِ نازنین .
یا دکلمه های زنده یاد خسرو شکیبایی . یا ترانه های ناصر عبداللهی .
چقدر گذشتن از مرز بودن و تبدیل شدن به خاطره لحظه های ما نزدیکه .
زنده منبع
درباره این سایت